زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

تسبیح (قرآن)





از عناوین و موضوعاتی که در آیات قرآن مطرح شده، تسبیح است.


۱ - معنی تسبیح



تسبيح به معناى تنزیه خدا و اصل آن حركت با شتاب (به دور از سستى‌) در بندگی خداوند متعالى است.
«سبحان اللّه» بيانگر تنزيه خداوند از شريك و فرزند يا هر صفتى است كه سزاوار ذات پاك او نيست.
در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه «تسبيح» و مشتقّات آن استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



آثار تسبیح (قرآن)، آداب تسبیح (قرآن)، اجتناب از تسبیح (قرآن)، اوقات تسبیح (قرآن)، اهمیت تسبیح (قرآن)، پاداش تسبیح (قرآن)، ترغیب به تسبیح (قرآن)، تسبیح آسمان (قرآن)، تسبیح اولواالالباب (قرآن)، تسبیح بعد از سجده (قرآن)، تسبیح بهشتیان (قرآن)، تسبیح پرندگان (قرآن)، تسبیح تائبان (قرآن)، تسبیح داود (قرآن)، تسبیح در سختی (قرآن)، تسبیح در نماز (قرآن)، تسبیح رعد (قرآن)، تسبیح زکریا (قرآن)، تسبیح زمین (قرآن)، تسبیح صاحبان باغ سوخته (قرآن)، تسبیح عیسی (قرآن)، تسبیح‌کنندگان (قرآن)، تسبیح کوه‌ها (قرآن)، تسبیح محمد (قرآن)، تسبیح ملائکه (قرآن)، تسبیح موجودات (قرآن)، تسبیح موسی (قرآن)، تسبیح مؤمنان (قرآن)، تسبیح هارون (قرآن)، تسبیح یونس (قرآن)، زمینه تسبیح (قرآن)، نیاز به تسبیح (قرآن).

۳ - پانویس


 
۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۳۹۲، «سبح».    
۲. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۲، ص۴۷۰.    
۳. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۶، ص۴۴۳.    


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۶۷، برگرفته از مقاله «تسبیح».    


رده‌های این صفحه : تسبیح | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.